O silencio

Chora o silencio pingas de orballo e o ouleo dun lobo alborota o momento. Tristeiro, pero que mete medo. Longo, que se perde polo tempo. E detrás do outeiro haberá un baleiro. Hai ouleos que fan tremer ó propio esperpento. O poema ten tan só catro versos. Berra o silencio nunha longa noite de pedra