La Voz de la Salud

29 oct 2025 . Actualizado a las 05:00 h.

En galego , ao padal chámaselle o ceo da boca . Talvez por iso, no padal dos galegos titilan as estrelas e deslízanse nubes lentas como barcos de néboa. Alí habitan o mar e os paxaros que flotan bandullo arriba, arrolados polo vento que chega da memoria. Nese ceo íntimo nace a lúa como un anaco de melón, e brotan linguas de auga que lamben a terra húmida. Alí habitan mazarocas con barbas de vella e tamén saudades con rostro anenado de morcego.

O escritor portugués Manuel de Melo falaba desas saudades. Dixo que eran un «bem que se padece e mal de que se gosta». Vicente Risco distingue entre morriña, que é o desexo do afastado concreto, da terra, e saudade , do afastado inconcreto. O médico compostelán Novoa Santos d

See Full Page