Baixei pola rúa do Agro de Baños de Molgas. Con pachorra. Sen presa. Coma se fose de paseo. Coma se andase matando o tempo. Díxenlle ola a Luis Froufe, o fillo do Salgueiro. Este contestoume cun sorriso, e como parece que tiña ganas de parola, colleume por banda e non me deixou durante uns minutos.

See Full Page