Atzo gertatu zen. Kalean geunden, arratsalde lasaia zirudien, baina bat-batean, hamazazpi hilabeteko gure alaba gazteenak oreka galdu eta erori egin zen. Kolpe handia hartu zuen aurpegian lurraren kontra eta ahotik odola atera zitzaion. Berehala hasi zen negarrez, mina eta beldurra uztartuz. Eta orduan, harrigarriena gertatu zen: bere ahizpa nagusiak, sei urtekoak, negarrez hasi zen ere. Ez zen odolaren beldurragatik bakarrik izan. Ahizparen mina bere egin zuen, inolako azalpenik gabe. Lehen aldia zen horrelako erreakzioa ikusten niona. Agian orain arte Maiaren kolpeak txikiagoak izan dira, eta ahizpa zaharrenak, Junek, ez zituen hainbeste sentitzen, baina oraingoan zerbait sakonago piztu zen. Bi arima lotuta, bi bihotz taupaka erritmo berean. Askotan esaten da ahizpatasuna berezia dela, b

See Full Page